Specialisaties

Bij veel mensen is er niet voldoende ruimte om de verstandskiezen op een goede manier te huisvesten. Dat wil zeggen dat ze moeilijk zijn schoon te houden tijdens of na het doorkomen in de adolescentiefase. Dit kan zorgen voor gaatjes in de verstandskiezen maar ook voor gaatjes in de kiezen ervoor! Een ander risico is ontstoken tandvlees rondom de verstandskiezen (en ook bij de kiezen die ervoor staan). Dit kan zowel in chronische vorm als in een acutere vorm (abces) optreden. Wordt u tegelijkertijd ook behandeld voor parodontitis (zie tabblad mondhygiëniste), dan wordt regelmatig ook geadviseerd om de verstandskiezen te verwijderen. We volgen de bestaande richtlijn voor verstandskiezen in de besluitvorming om deze te behouden of te verwijderen. Vaak wordt geadviseerd om rond 17-jarige leeftijd een overzichtsfoto te maken om positie en eruptiepatroon in te schatten. Hierop volgend geven we een advies om te wachten op een normale eruptie of tot verwijdering over te gaan. Het komt dus vaak voor dat we op jonge leeftijd asymptomatische verstandskiezen verwijderen, waarbij in de toekomst problemen verwacht kunnen worden. Over het algemeen kan worden gesteld dat de nabezwaren op jonge leeftijd veel minder zijn dan wanneer men een verstandskies op latere leeftijd laat verwijderen. 

Aan het eind van de behandeling krijgt u meestal een recept voor pijnstilling en een spoelmiddel, gaaskompressen en een instructiebrief mee.

Als u ondanks de inspanningen van de mondhygiëniste toch nog een aantal restpockets heeft (plekken met ontstoken tandvlees rondom tandwortels), kan er besloten worden om deze plekken te reinigen na het opzij schuiven van het tandvlees. Het opklappen van het tandvlees en het schoonmaken van de wortels wordt kortweg flappen genoemd. Dit gebeurt onder plaatselijke verdoving. Na het schoonmaken wordt het tandvlees weer gehecht en wordt een soort rubberachtige kauwgom rondom de tandwortels geplaatst om de genezing te bevorderen en de post-operatieve gevoeligheid te verminderen. Dit wondverband wordt na 1 week weer verwijderd. Na de behandeling kunnen de tandwortels deels bloot komen te liggen wat tijdelijk voor meer temperatuurgevoeligheid kan zorgen. Het uiteindelijke doel van de behandeling is het volledig genezen van parodontitis.

Een kroonverlenging behelst het verwijderen van bot en tandvlees rondom de tandwortel(s) teneinde relatief meer tandweefsel te verkrijgen om een toekomstige vulling of kroon te hechten. Met andere woorden; na een kroonverlenging steekt er meer tandweefsel boven het tandvlees uit om mee verder te werken, zodat een betrouwbare hechting voor een kroon of vulling bereikt wordt.

Een andere reden om een kroonverlenging te doen is om esthetische redenen. Bijvoorbeeld als u te veel tandvlees laat zien met lachen (zogenaamde gummy smile). Dit kan gecombineerd zijn met tandslijtage. Bij jongeren zien we nog wel eens dat het eruptiepatroon verstoord is en dat het tandvlees zich niet goed terugtrekt, waardoor de tanden te kort lijken. Bij een consult kan er goed uitgelegd worden wat er bij u speelt en wat de mogelijkheden zijn.

Bij sommige patiënten komen de hoektanden in de bovenkaak niet vanzelf door. In een beugeltraject kan dan gekozen worden om door de tandarts een bracket (slotje) op de geïmpacteerde hoektand te laten plaatsen. Na plaatselijke verdoving wordt het tandvlees opzijgeschoven en wordt een slotje en een draadje aangebracht op de hoektand. Dit draadje wordt dan aan de bestaande beugel bevestigd. Het tandvlees wordt weer gehecht. De orthodontist trekt de maanden erna met een draad de hoektand richting de juiste plaats. 

Bij sommige kinderen wordt tijdens het beugeltraject duidelijk dat het lipbandje tussen de voortanden in de weg zit: de voortanden komen ondanks de beugel niet tegen elkaar aan of de orthodontist vreest dat de tanden weer uit elkaar gaan staan, als de beugel wordt verwijderd. De orthodontist bepaalt het beste moment om het lipbandje te verwijderen. Onder plaatselijke verdoving wordt het lipbandje verwijderd en wordt het tandvlees gehecht. 

Onschuldige botverdikkingen in de onderkaak of bovenkaak worden exostosen genoemd. In de onderkaak bevinden ze zich meestal aan de tongzijde. In de bovenkaak is dit meestal aan de lip-/wangzijde. Met name in de onderkaak kunnen deze, indien ze heel groot zijn, in de weg zitten. Ook bij mensen met een kunstgebit kunnen ze belemmerend werken voor een goede pasvorm van de prothese. In deze gevallen kunnen de exostosen verwijderd worden onder plaatselijke verdoving.

Een mucokèle of speekselkliercyste is een zacht bultje, meestal in de wang of op de onderlip, dat ontstaat door verstopping van een speekselkliertje. Meestal verdwijnt de mucokèle vanzelf, maar bij veelvuldig recidief kan deze verwijderd worden.